De opening van het sportpark Het Lageveld had 17 september 1967 plaats. Er moest behalve een jaarlijks huurbedrag ook een percentage van de jaarlijkse recette worden afgedragen aan de sportstichting die met het beheer was belast. Over de exacte bedragen werd een hoop gesteggeld. SVZW kreeg samen met WVV Wierden een kantine. Voor het gedeelte van SVZW moest de club 3.200 gulden betalen aan het aannemersbedrijf Dollen.

Als kleedkamers diende een aantal 'barakken' van het complex De Vossenbosch waar de Ambonese bevolking van Wierden verbleef alvorens men huizen kreeg aan de Jan Jansweg in Wierden-west. SVZW-voorzitter Bennink, die in de buurt van De Vossenbosch woonde, wist een aantal barakken op de kop te tikken voor de club. Het bestuur van SVZW verkeerde in de veronderstelling dat men in de bestuurskamer de beschikking zou krijgen over de stoelen uit de voormalige raadszaal van het gemeentehuis.

De gemeente had namelijk ook een nieuw onderkomen betrokken. De oude stoelen kwamen echter niet bij SVZW terecht, maar bij WVV Wierden, ondanks besprekingen van voorzitter Bennink met burgemeester Maalderink. Een paar jaar later voerde de toenmalige voorzitter Van Boven intensief overleg met de gemeente over een verbetering van met name de trainingsvelden.

SVZW had betere faciliteiten nodig om het verworven eersteklasserschap te kunnen continueren. Uit de notulen van de bestuursvergadering van 27 juni 1970: 'Nu we eersteklasser zijn geworden moeten we onder betere omstandigheden kunnen trainen, want anders zal het moeilijk zijn ons te handhaven.'

Artikel: De bouwaktiviteit aan de SVZW-kantine.
De Wierdense voetbalverenigingen S.V.Z.W. en Wierden gaan beide dit jaar hun kantine verbouwen tot lets meer wat de naam clubgebouw dragen mag. Van het oorspronkelijke gebouw, dat geheel uit bout was opgetrokken, blijft alleen het dak en de voorgevel bestaan terwijl de bestaande stenen toiletgroep in het nieuwe geheel wordt ingepast.

S.V.Z.W. is inmiddels begonnen met de bouw en heeft momenteel de kelder en de fundering gereed. Wierden zal eind augustus beginners met haar gedeelte. Beide verenigingen laten de ruwbouw door een aannemersbedrijf verrichten terwijl de afwerking door eigen leden ter hand zal worden genomen, zodat de bouwtijd niet uit de hand gaat lopen terwijl een en ander toch zo goedkoop mogelijk kan worden gerealiseerd. Beide verenigingen zullen overigens een toer hebben om financieel de eindjes aan elkaar te knopen. S.V.Z.W. is 2,5 jaar geleden reeds begonnen om geld in te zamelen via een verloting, later aangevuld met een oud papieraktie en de uitgifte van obligaties. Wierden zal op de aanstaande ledenvergadering op 15 augustus gaan beslissen hoe een en ander wordt gefinancierd. Ook zijn er naar de N.S.F. aanvragen verstuurd om subsidie.
‍
Beide verenigingen zullen straks een gebouw bezitten dat bijna twee keer zo groot is als het bestaande. S.V.Z.W. heeft daarnaast een kelder gemaakt, een spelerskamer voor taktische besprekingen van het eerste elftal en een eigen „home" voor he jeugdbestuur op zaterdagmiddag. Het geheel wordt door de Wierdenaren als eerste fase beschouwd. In een later stadium wil men ook het dak en de voorgevel aanpakken zodat er uiteindelijk een geheel stenen gebouw zal staan dat aan alle eisen van de tijd voldoet.

Het 25-jarig bestaan van de club bracht een uitbundig gedruis op Het Lageveld. Er was toen meer geld te besteden, want de supportersvereniging bood een geluidsinstallatie aan en liet verder weten de kosten van twee(!) feestavonden voor haar rekening te nemen. Het bestuur kreeg namens de senioren een typemachine aangeboden plus een boel andere blijken van waardering waar de toenmalige voorzitter Noltes zeer erkentelijk voor was. Het toonde volgens hem aan dat SVZW in de periode van een kwart eeuw tot een pronkrijk meubelstuk van de Wierdense sportkamer was geworden.

Vanzelfsprekend zijn nadien ook andere lustra luisterrijk gevierd, maar de viering van het veertigjarig bestaan in 1988 stelde alles in de schaduw, met als onbetwist hoogtepunt de wedstrijd tegen het CF Barcelona van Johan Cruyff. De hoofdsponsors, onder wie de aimabele heren Heutink en Nijhof, pakten flink uit. De wedstrijd tegen Barcelona werd met 0-10 verloren (rust 0-2), maar de kranten schreven dat heel Spanje wist waar Wierden lag, want de Catalaanse pers was met tientallen journalisten luidruchtig en opgewonden aanwezig op Het Lageveld. De wedstrijd was tevens het afscheid van twee spelers met een grote staat van dienst in het eerste elftal: Remmo Gritter en Johan Maris.

Wie een periode van vijftig jaar zaterdagvoetbal in Wierden overziet, kan terugblikken op een halve eeuw met of en toe kommer en hier en daar kwel, maar ook met een bonze variatie aan hoogtepunten. Er was heel vaak reden voor feest. Vanwege een kampioenschap, vanwege een jubileum, vanwege de ingebruikname van een accommodatie. Behalve voetballen konden ze ook feesten bij de Zwaluwen. De eerste gezellige avond van SVZW vond plants op zaterdag 28 maart 1953 in wat 'de concertzaal Niezink' werd genoemd. Dat was al een poosje gepland, maar alsof het zo moest zijn werd het eerste elftal juist die dag kampioen in de eerste klasse van de TVB. En bovendien bestond de vereniging bijkans vijf jaar. Alle reden dus voor een groot feest.
‍
Over de viering van het tienjarig bestaan is weinig bekend, omdat er in de archieven wat ontbreekt, maar het derde lustrum werd in 1963 gevierd met behoorlijk wat gerstenat. In elk geval werden er eind 1962 met goedvinden van het bestuur duizend bierglazen besteld in de club-kleuren zwart en wit. Ze kostten destijds 54 cent per stuk, dus daar werd nog een behoorlijk bedrag aan besteed. Ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan verscheen een speciaal clubblad. Erg lekker bij kas zat de vereniging toen niet, want één van de bestuursleden merkte op dat er misschien geen heel orkest kon komen tijdens de feestavond. Hij opperde dat de toen in Wierden bekende band The Sailors wellicht een paar man thuis kon laten zodat de muziek betaalbaar zou zijn. Hoeveel zeelieden de SVZW-familie hebben vermaakt, vermeldt de historie niet, maar wie er was, vond het de moeite waard. Een veel groter feest werd in 1970 aangericht bij de promotie naar de eerste klas. Berichten uit die tijd vermeldden de komst van de Harmonie Wierden voor een serenade, veel lovende woorden van wethouder Bloemendaal en andere sprekers en een daverende feestavond.

Het feest bij het achtste lustrum - met dans, vuurwerk en show - was temeer de moeite waard omdat veel leden van het eerste uur nog eenmaal bij elkaar kwamen, onder wie de tweede voorzitter Marinus Kolkman (die speciaal uit Canada overkwam) en een duo pioniers met enorme betekenis: Albert Eikenaar (toen 79 jaar) en Anton Poffers (toen 74 jaar). Ze maakten het feest in alle finesses mee, ze glorieerden nog één keer bij hun allereigenste club, want het was hun laatste grote SVZW-feest. Poffers stierf in 1992 en Eikenaar overleed in 1994.

Hoe meer feesten een vereniging kan houden, hoe langer een club bestaat, hoe groter de kans dat de grondvesters en fundamenthouders er niet meer bij zijn. Dat hoort bij het leven. Dat is inherent aan een vereniging die groeit. Het is geen reden van feesten af te zien. Ze zouden het niet gewild hebben. Er staan nieuwe lichtingen spelers, bestuurders en vrijwilligers op om de toorts over te nemen en de vlam te laten branden, maar er is geen toekomst zonder verleden. Het is daarom goed om tijdens elk feest stil te staan bij hen wier daden voor altijd in de banieren van de club mee worden gedragen en wier namen voor eeuwig in de palm van de verenigingshand geschreven staan.

Henk Hammers, een gewaardeerd lid van SVZW, heeft een ambitieus plan opgesteld voor de verbouwing van de businessruimte. De doelstelling was om deze renovatie uit te voeren tijdens de winterperiode. De kosten van de verbouwing werden gedragen door de sponsoren en de stichting SVZW.

De wensen van de businessclubleden werden ter harte genomen, waarbij de focus lag op het creëren van een gezelligere bovenetage. Dit werd bereikt door een verbeterde inrichting en een verhoging van het aantal bezoekers. Bouwbedrijf Valk werd ingeschakeld om de bar en zitjes te realiseren, waarbij ook de toegewijde onderhoudsploeg veel uren in het project heeft gestoken. Het eindresultaat was een sfeervolle ruimte waar sponsoren en bestuursleden na de wedstrijden gezellig konden napraten.

Met vereende krachten werd de businessruimte in maart feestelijk geopend. Na afloop van de wedstrijden werden de ouders van het team van de week, een elftal of een specifieke geleding binnen SVZW uitgenodigd in de ruimte. Ook het bestuur van de supportersvereniging van de tegenstander van SVZW1 kreeg regelmatig een uitnodiging. Daarnaast streefde het bestuur ernaar om de benodigde formaliteiten met de tegenstander en de scheidsrechter direct na de wedstrijd in de businessclub af te handelen.

SVZW promoveerde in 2011 naar de Topklasse, het hoogste amateur niveau van het Nederlandse voetbal. Voorzitter Freddy Nijhof is trots op de organisatie en de vrijwilligers die de accommodatie van SVZW steeds verder uitbreiden. Er wordt een vergrote materiaalberging gebouwd, nieuwe boarding geplaatst en na dit seizoen wordt het hoofdveld heringericht, waarbij ook de wens bestaat voor een nieuwe tribune en dug-outs. Ook hoopt de club in de toekomst kunstgras en professionele verlichting te kunnen realiseren.

De verwachting van Nijhof is dat SVZW goed zal presteren in de Topklasse en in het linker rijtje zal eindigen, zonder degradatiezorgen. De club beschikt over een selectie met ervaren spelers, waaronder verdediger Marnix Smit, die veel heeft bijgedragen aan de promotie, en de beste amateur speler van Twente van het afgelopen seizoen, Tim Engbers. De selectie wordt getraind door Peter Wesselink, die in 2011 werd verkozen tot beste amateur trainer van Nederland.

SVZW kende tot voor kort weinig echte successen, maar maakte in het seizoen 2005-2006 al eens zijn opwachting op het hoogste amateurniveau. Vaak volgde na promotie naar de eerste klasse een jaar later weer degradatie. De club kijkt uit naar de derbys tegen HHC Hardenberg en Excelsior'31 uit Rijssen in september en hoopt op succes in de KNVB-beker, waarin het HBS uit Den Haag en mogelijk FC Lisse treft. 

Aan het einde van het seizoen kwam er een einde aan het topklasse sprookje en degradeerde de Wierdenaren naar de Hoofdklasse.

Bij SVZW vonden er belangrijke veranderingen plaats tijdens de ledenvergadering. Arjan Wassink, de penningmeester, moest zijn functie neerleggen vanwege drukke werkzaamheden. Gelukkig werd Jan Erik ter Avest gekozen als zijn opvolger. Henk Altink, bestuurslid Technische Zaken, trad af en was niet herkiesbaar. Na een tijdje van vacature, nam uiteindelijk Erik Posma de rol van Henk over en woonde al diverse bestuursvergaderingen bij. Het bestuur heeft ook plannen om meer taken uit te besteden aan commissies en werkgroepen. Gelukkig zijn er nog kandidaten die bereid zijn om bestuurstaken op zich te nemen, wat SVZW gelukkig mag prijzen.

Na 14 jaar als secretaris van SVZW actief te zijn geweest, heeft Johan Gierveld besloten de pen door te geven aan de jongere generatie. Met 41 jaar als bestuurslid heeft hij vele taken met plezier vervuld. Hoewel de taken door de jaren heen zwaarder en complexer zijn geworden vanwege wet- en regelgeving, wenst hij zijn opvolger Karel Timmerman veel succes. Karel heeft al deelgenomen aan bestuursvergaderingen en is klaar om de rol van secretaris op zich te nemen. Johan zal hem met raad en daad bijstaan. Hoewel hij wat rustiger aan gaat doen, zal hij zich nog steeds bezighouden met het werk dat bij de club gedaan moet worden.

In het jaar 2012 werd bekend dat WVV Wierden en SV Omhoog wilden samengaan, wat betekende dat SVZW meer ruimte zou krijgen op het sportpark. Het bestuur van SVZW begon te brainstormen en kwam tot de conclusie dat samenwerking met de Sawe, SSW en de gemeente de mogelijkheid bood om een kunstgrasveld te realiseren op het hoofdveld van WVV Wierden.

In mei 2012 begon de daadwerkelijke uitvoering van het plan. Velden 5 en 6 werden verlegd naar het trainingsveld, waardoor het hoofdveld vrijkwam voor het nieuwe kunstgrasveld. De bouw verliep voorspoedig en in augustus van datzelfde jaar was het kunstgrasveld gereed voor de eerste wedstrijd van SVZW.

Tijdens de transformatie van het sportpark werden ook andere verbeteringen doorgevoerd. Het voormalige clubhuis van WVV Wierden werd gekocht en in oktober 2012 met de grond gelijk gemaakt. Het idee was om op deze plek nieuwe geprivatiseerde kleedkamers te realiseren, echter ging de SSW en de SAWE hier niet mee akkoord en werd de keus gemaakt om de huidige kleedkamers te vernieuwen. Ook kreeg de accommodatie van SVZW een upgrade met een uitbreiding van de materiaalruimte en de werkplaats van de onderhoudsploeg.

Het onderhoud van het kunstgrasveld bleek echter specialistisch werk te zijn, waar Soweco niet aan kon voldoen. Daarom besloot het bestuur om vanaf het seizoen 2012-2013 het onderhoud zelf ter hand te nemen. Een tractor werd aangeschaft, met Freek ter Haar als de aangewezen chauffeur. Het grootonderhoud van het kunstgrasveld werd nog steeds uitgevoerd door de leveranciers.

In de daaropvolgende jaren werd het sportpark verder ontwikkeld. De contouren van de nieuwe velden 2 en 3 werden zichtbaar op de trainingsvelden, terwijl het veld van Wierden werd aangeduid als veld 1. Veld 4 behield zijn oorspronkelijke status.

Tussen SVZW, Sawe, SSW en de gemeente vonden frequente contacten plaats gedurende het proces van de kunstgrasaanleg en veldverlegging. Het bestuur erkende de inzet van Freddy Nijhof en Gerrit Schapink, die vele extra uren hadden gestoken in het project. Ook de SSW begon steeds meer mogelijkheden te zien om te investeren in de sport in Wierden, met behulp van inventieve financiële oplossingen.

Terwijl het bestuur zich voorbereidde om de normale onderwerpen met de Sawe weer op te pakken, bleef er nog één uitdaging over: de renovatie of nieuwbouw van de kleedkamers van de Sawe. Het bestuur besefte dat dit een lastige opgave zou worden, aangezien de Sawe voorzichtig was met veranderingen. Maar met de successen van de transformatie van 't Lageveld Oost in gedachten, waren ze vastbesloten om ook deze uitdaging aan te gaan.